Día de la Madre

W każdym kraju z powodzeniem można by zrobić rozległą listę matczynych tekstów, które wypowiadane są w każdym domu. W krajach hispanojęzycznych matki są czułe i ochraniające, ale są również postaciami silnymi i lubiącymi porządek. Dlatego wiele z wypowiadanych przez nie zdań jest kąśliwych i ironicznych. Do najbardziej typowych należą:

1. „To nie hotel/restauracja” (hiszp. Esto no es un hotel/restaurante)

Tak matka kwituje poczynania swojej pociechy, która nie chce wykonywać obowiązków domowych lub marudzi przy jedzeniu.

2. „Nie ruszysz się stąd póki nie skończysz” (hiszp. No te paras de ahí hasta que termines)

Naturalnie zdanie to wypowiadane jest nad dzieckiem, które niechętnie grzebie widelcem w talerzu i nie chce dokończyć posiłku.

3. „Porozmawiamy w domu” (hiszp. En la casa hablamos)

Chyba najbardziej przerażające matczyne zdanie, które mrozi krew w żyłach nawet najbardziej odważnych.

4. „Żeby mi to było ostatni raz” (hiszp. Que sea la última vez)

Stanowcza prośba z ukrytą groźbą w tle.

5. „A jeśli twój kolega rzuci się w przepaść, to ty też?” (hiszp. Y si tu amigo se lanza por un barranco, ¿tú también lo haces?)

Zdanie wypowiadane wtedy, gdy tłumaczymy się z wybryku mówiąc, że zrobiliśmy to za namową kolegi. Najprawdopodobniej najbardziej rozpowszechniony sposób krytyki na świecie.

6. „Czekałam na ciebie 9 miesięcy, więc też możesz chwilę poczekać” (hiszp. Esperé por ti 9 meses, tú puedes esperar un ratico.)

Tak uspokajamy niecierpliwe dziecko dając mu do zrozumienia, że nic nie stanie się szybciej tylko dlatego, że ono bardzo tego chce.

7. „Mówię po chińsku czy co?” (hiszp. ¿Es que yo hablo chino o qué?)

Nie jest to bynajmniej pytanie lingwistyczne. Jest to typowa kąśliwa uwaga naszych mam kiedy dziecko nie rozumie polecenia za pierwszym razem lub nie chce go wykonać.

8. „Myślisz, że mam maszynkę do robienia pieniędzy?” (hiszp. ¿Tú crees que tengo una maquinita de hacer real?)

W powyższym zdaniu pojawia się słowo real była to bowiem waluta całej niemal Ameryki Południowej w czasach kolonizacji hiszpańskiej. Dziś w tych krajach używa się pesos (Kolumbia, Chile, Meksyk, Kuba), boliwarów (Wenezuela), guarani (Paragwaj), sol (Peru), colonów (Kostaryka) i innych walut, ale w języku zachował się real jako inne określenie na monetę/pieniądz. Pytanie jest to retoryczne i, jak możemy się domyślić, wskazuje na znaczną niechęć do obdarowania dziecka pieniędzmi, o które prosi.