Wyrzucenie kogoś skądś z „rozstrojonymi pudłami” (hiszp. echar a uno con cajas destempladas) oznacza wyrzucenie kogoś za drzwi bez pardonu, nie stroniąc od krzyków, wyzwisk i sporej dawki dramatyzmu.
Wyrażenie to narodziło się najprawdopodobniej wśród żołnierzy. Zgodnie z obyczajem, gdy jeden z żołnierzy był ukarany za swoje przewinienia degradacją lub wyrzuceniem z pułku, jego koledzy dawali mu znać o swoim braku akceptacji tworząc trudny do zniesienia hałas za pomocą bębnów. Uważa się, że słowo caja (‘pudło’) przywołuje właśnie ten instrument muzyczny, tym bardziej, że istnieje również cajón (dosłownie ‘skrzynia’) czyli drewniany instrument perkusyjny z Afryki.
Takie bębny będące akompaniamentem do czyjejś wojskowej porażki a nawet do jego pożegnania z szeregów, grały bez ładu i składu mając raczej tworzyć ogólny rumor a nie jakikolwiek rytm, więc można powiedzieć o nich, że były „rozstrojone” (hiszp. destempladas). Podobnie z resztą żegnano osobę, która za popełnienie poważnego przestępstwa była prowadzona na szafot w celu egzekucji.
Źródło:
López A., ¿De dónde proviene la expresión ‘Echar con cajas destempladas’?, 2015 [na:] blogs.20minutos.es (dosłownie: 20.09.2022).