Gdy sytuacja wymaga ostrożnego, przemyślanego działania, jest w niej konieczne właśnie „chodzenie na ołowianych nogach” (hiszp. andar con pies de plomo).
Ołowiane obuwie faktycznie istnieje i znajdowało się ono w stałym wyposażeniu nurków, którzy schodzili na dno morskie żeby badać na przykład wraki statków. Dzięki obciążonym metalem butom mogli oni stawiać pewne kroki i nie byli wypychani przez wodę ku górze, więc mogli spokojnie wykonać swoją misję. Nie mniej jednak dno bywało często grząskie i niepewne, więc tego rodzaju praca wymagała niezwykłej ostrożności.
Źródło:
López A., ¿De dónde surge la expresión ‘andar con pies de plomo’?, 2016 [na:] blogs.20minutos.es (dostęp: 26.11.2021).