W Hiszpanii również funkcjonuje znane w Polsce wyrażenie „stroić się w cudze piórka” (hiszp. adornarse con plumas ajenas). Korzeni tego idomu szukać należy w bajce greckiego pisarza Ezopa (IV w. p.n.e) powtórzonej później przez rzymskiego poetę Fedrusa (I w. n.e.) o gawronie (w niektórych tłumaczeniach jest to kruk) i pawiach.
W bajce tej gawron wzgardził towarzystwem swoich czarnych pobratymców i postanowił stać się pięknym dostojnym ptakiem, więc ubrał się w pawie pióra aby dołączyć do ich stada. Jednak pawie nie tylko nie przyjęły go w swoje szeregi, ale jeszcze wydziobały mu wszystkie pióra – zarówno te pawie, które im ukradł, jak i jego własne, czarne. Upokorzony gawron powrócił do swego stada ale widząc go nagiego i podziobanego inne gawrony również odrzuciły go od siebie.
Bajka uczy, że próba stania się kimś lepszym poprzez odrzucenie tego, co właściwe dla własnego charakteru lub wyglądu i przyjęcie cudzego sposobu życia, skończyć się musi tragicznie, bo prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw a fałsz zostanie ukarany.
Źródło:
Mañas Núñez M., Ensayo de crítica literaria y comparada: a propósito de algunas versions de la fábula «El grajo soberbio y el pavo» (Phaedr. I 3), 1999 [w:] Anuario de Estudios Filológicos, XXII/1999, s. 225-244.