Demoniczne kobiety, czworonożne potwory ścigające pijaczków i krzesła, które zabijają, to tylko niektóre z wielu niezwykłych makabrycznych historii z folkloru krajów hispanojęzycznych. Znajdziecie tu pięć mrożących krew w żyłach historii, w sam raz na klimatyczne obchody Día de los Muertos.
La LLorona – meksykańska płaczka
W folklorze meksykańskim jednym z najsłynniejszych demonów jest La Llorona. Jej historia krąży od wieków w wielu różnych wersjach i wywodzi się ze starych azteckich legend. Według jednej z wersji, służąca z biednego domu zakochała się w dziedzicu, w domu którego służyła. Z ich sekretnego romansu zrodziła się dwójka dzieci. Młodzieniec poprzysiągł dziewczynie, że weźmie ją za żonę, nawet jeśli jego rodzina nie wyrazi na to zgody. Pewnej nocy umówił się z nią, że ma na niego czekać w kościele, gdzie wezmą ślub w tajemnicy. Dziewczyna w białej sukni czekała całą noc w kościele, ale jej ukochany nie zjawił się. W przypływie rozpaczy i żalu wpadła w szał i utopiła swoje dzieci w rzece. Widząc ich martwe ciała i orientując się jak strasznego czynu dokonała, popadła w szaleństwo. Zmieniła się w demona, który nocami błąka się po ulicach Meksyku i głośno szlocha poszukując swoich dzieci.
La Cegua – demon z końską głową
W Ameryce Środkowej wierzy się w demoniczną postać przeklętej kobiety straszącej nocą niewiernych mężczyzn. Miała to być niegdyś piękna dziewczyna, która korzystała z życia i spotykała się z wieloma mężczyznami, co niepokoiło niezwykle jej zatroskaną matkę. Pewnego dnia matka wieczorem czekała na córkę, żeby po raz kolejny robić jej wyrzuty z powodu jej hulaszczego trybu życia. Dziewczyna wpadła w złość i podniosła rękę, żeby spoliczkować matkę, kiedy nagle z ciemności wyłoniła się czarna dłoń, która ją przed tym powstrzymała. Przerażona dziewczyna usłyszała demoniczny głos, który przeklął ją za próbę skrzywdzenia swojej rodzicielki. Klątwa miała polegać na tym, że od tej pory mężczyźni będą do niej lgnąć z powodu jej piękna, żeby za chwilę odkrywszy jej brzydotę, uciekać od niej w przerażeniu. La Cegua przybiera więc postać pięknej kobiety o krwistoczerwonych ustach i czarnych oczach. Staje nocą przy drodze i wyszukuje nocnych bawidamków i niewiernych mężów, żeby poprosić ich o podwózkę. Wsiada z nimi na konia lub, w bardziej współczesnych podaniach, na motor lub na tylne siedzenie samochodu. Gdy mężczyzna spogląda na nią po chwili zauważa, że zamiast pięknej kobiecej twarzy, ma ona końską czaszkę z gnijącym na niej mięsem. Obdarowuje ona przerażonego mężczyznę pocałunkami, żeby oznaczyć go jako niewiernego.
Cadejos – czarny pies i biały pies
W folklorze Ameryki Środkowej Cadejo to duży pies o świecących oczach, który wlecze za sobą łańcuchy. Nocą pojawia się on w opuszczonych miejscach na wsiach lub w peryferiach miast. Według legendy jest jeden czarny Cadejo i jeden biały. Ten biały troszczy się o drobnych pijaczków i nocnych marków włóczących się po okolicy, żeby mieli oni szansę wrócić do domu bez szwanku. Za to ten czarny wygląda ponoć przerażająco i bywa złośliwy. Legenda o demonicznym psie ma korzenie w mitologii Majów i w tradycjach szamańskich ludów posługujących się językiem nahuatl. W ówczesnych wierzeniach pies towarzyszył zmarłym w podróży na tamten świat. Co za tym idzie, każdy człowiek miał mieć takiego swojego zwierzęcego przewodnika, który był jego aniołem stróżem chroniącym go przed niebezpieczeństwami. Tak jak życie ma swoje przeciwieństwo w postaci śmierci, tak i pies-towarzysz i obrońca, musiał mieć swój odwrócony odpowiednik, który znęca się, straszy i sprowadza na manowce.
Wiedźmy z Zugarramurdi (País Vasco)
Kraj Basków słynie z historii na temat wiedźm. Jedna z nich pochodzi z miejscowości o nazwie Zugarramurdi i dotyczy wyznawczyń Akerbeltza. Jest to demon z mitologii baskijskiej, który miał przyjmować postać kozła i otaczać się służącymi, głównie kobietami, których nazywano sorginak. Według podań było raz sobie dwóch braci, jeden bogaty i jeden biedny. Ten, któremu się w życiu nie powiodło, służył bratu za niewolnika. Szukając szansy na lepsze życie postanowił uciec z domu. Po wielu godzinach tułaczki postanowił spędzić noc pod mostem, gdzie nagle ze snu zbudziły go głosy trzech wiedźm. Wracały one z tzw. Aquelarre, co w języku baskijskim oznacza “łąkę kozła”. Śmiały się głośno bo w swej złośliwości ukrywały przed chorą lekarstwo na jej chorobę. Młodzieniec podsłuchał przepisu na magiczne remedium i zdradził je rodzinie chorej, dzięki ocalił jej życie i został chojnie wynagrodzony przez jej męża. Gdy usłyszał o tym bogaty brat, postanowił wzbogacić się jeszcze bardziej, również podsłuchując rozmowy czarownic. Były one jednak dużo przezorniejsze niż wcześniej i odebrały życie chciwemu bratu.
Fotel Diabła (El Sillón del Diablo)
Na początku XIX wieku woźny Uniwersytetu w Valladolid znalazł w graciarni opuszczone krzesło. Zmęczony wielogodzinnym sprzątaniem postanowił na nim usiąść. Po trzech dniach znaleziono go martwego siedzącego na tym właśnie krześle. Kiedy kolejny woźny umarł w tych samych okolicznościach, zaczęto rozmyślać nad pochodzeniem tajemniczego mebla. Okazuje się, że w XVI wieku Święta Inkwizycja zatrzymała lekarza o imieniu Andrés de Proaza, oskarżonego o morderstwo. Podczas przesłuchań miał on wyznać, że był w posiadaniu niezwykłego fotela, który otrzymał od pałającego się czarną magią szarlatana z Nawarry. Siadając na nim wpadał w trans, podczas którego doznawał diabelskich objawień, dzięki którym zyskiwał wiedzę tajemną z dziedziny medycyny i dawało mu niezwykłe zdolności. Twierdził on, że diabelski fotel obdarowuje wiedzą tylko lekarzy, a osoby, które nie posiadają medycznych kompetencji, w trzy dni zabija.
Bibliografia:
1.
Rincón Parra, J. América Latina: Tradición, fantasmas, demonios y espantos, 2008 [na:] es.globalvoices.org (dostęp: 30.10.2021).
2.
Alcalá, A., La Llorona (folclor de Costa Rica) [w:] Mitos, cuentos y leyendas de América Latina, Madryt 2013, s. 59.
3.
De Sancha, M., 10 leyendas de terror españolas para pasar mucho miedo, 2017 [na:] huffingtonpost.es (dostęp: 30.10.2021).
4. La Cegua [na:] villains.fandom.com (dostęp: 30.10.2021).
5.
Zdjęcie ilustrujące artykuł: MARISOL RAMIREZ jako tytułowa La Llorona w horrorze New Line Cinema “THE CURSE OF LA LLORONA”, Warner Bros. Pictures | Scott Patrick Green