Kiedy ktoś robi za kozła ofiarnego mówimy o nim, że jest “głową Turka” (hiszp. cabeza de turco).
Animozje hiszpańsko-tureckie pochodzą jeszcze z czasów wypraw krzyżowych, podczas których muzułmańskich Turków uważało się za zagrożenie dla wiary katolickiej i uosobienie wszelkiego zła. Zgodnie z popularnym wówczas zwyczajem, podczas każdej bitwy odcinano jednemu z Turków głowę i umieszczano ją na czubku piki, aby prezentować ją w drodze powrotnej jako symbol zwycięstwa i ku przestrodze dla przeciwnika. Turecką głowę nabijano również na pal na statku i takie przerażające trofeum było obiektem nienawiści pozostałych i zrzucano na nie winę za wszelkie cierpienia. Średniowieczni chrześcijanie mieli w zwyczaju obwiniać Turków za wszelkiego rodzaju niedole z katastrofami naturalnymi i chorobami włącznie.
Źródło: El origen de la expresión „cabeza de turco”, 2018 [na:] historiaconminusculas.blogspot.com (dostęp: 21.05.2020).