Kiedy jesteśmy głodni to nasze brzuchy wydają różne dźwięki, które Hiszpanie opisują mówiąc, że „żołądek krzyczy”(hiszp. gritarle el estómago a alguien) lub „szczeka” (hiszp. ladrarle el estómago) i trzeba coś jak najszybciej zjeść. Opisywane tak dźwięki wynikają z przesuwania się gazów w pustych jelitach, które mobilizują się do wzmożonej pracy w oczekiwaniu na jedzenie.
Osoba bardzo wygłodniała ma też „żołądek na stopach” (hiszp. tener alguien el estómago en los pies), co prawdopodobnie odnosi się do ucisku w żołądku spowodowanego długotrwałym głodem. Gdy jednak zjemy coś ciężkostrawnego może to „leżeć na żołądku” (hiszp. quedarle a alguien algo en el estómago), co metaforycznie odnosi się do sytuacji, gdy nie wszystko zostało wypowiedziane na głos i pewne kwestie nie dają człowiekowi spokoju.
Żołądek istotnie reaguje na stres, co lekarze tłumaczą wydzielaniem się soków żołądkowych w zwiększonej ilości pod wpływem adrenaliny. Napięcie nerwowe uwrażliwia błonę śluzową żołądka na te soki, co sprawia, że pod wpływem negatywnych emocji układ trawienny może dać o sobie znać. Dlatego osobie, która odczuwa awersję, obrzydzenie lub oburzenie w obliczu czynu niemoralnego lub haniebnego, może dosłownie i metaforycznie zarazem „przewracać się w żołądku” (hiszp. revolver el estómago algo a alguien).
Źródła:
1. Rosenhan D.L., Seligman M.E.P.. Psychopatologia, Tom I i II, Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Warszawa 1994.
2. Internetowy słownik Real Academia Española (pod hasłem „estómago”) [na:] dle.rae.es (dostęp: 23.05.2024).