Wysyłanie krzyków w niebo (hiszp. poner el grito en el cielo) skarżenie się lub protestowanie na głos. Zazwyczaj jest to reakcja na jawną niesprawiedliwość lub czyjeś oburzające zachowanie. Jest to zatem to samo co polskie „krzyczeć w niebogłosy”.
Gdy mówimy coś bardzo głośno lub krzycząc robimy to „głosem w krzyk” (hiszp. a voz en grito), „ogolonym krzykiem” (hiszp. a grito pelado) lub „czystym krzykiem” (hiszp. a grito limpio).
Z kolei „ostatni krzyk” (hiszp. el último grito) to zaskakująca nowość, głównie w świecie mody. Prawdopodobnie to wyrażenie bierze się od dawnych krzykaczy (hiszp. pregonero) czyli pracowników publicznych, którzy ogłaszali społeczeństwu nowiny zwyczajnie wykrzykując je w miejscu publicznym. Była to najbardziej efektywna metoda powiadamiania ludności o znaczących zmianach, w czasach, gdy większość ludzi była niepiśmienna.
Źródło:
Internetowy słownik Real Academia Española: dle.rae.es (dostęp: 22.11.2022).