Bardzo ciężko jest niekiedy wyciągnąć kogoś z bardzo złej sytuacji, szkodliwej ideologii lub spod wpływów potężnych ludzi o złych intencjach, tak jak „trudno jest zabrać baranka wilkowi” (hiszp. es muy difícil arrebatarle el cordero al lobo)[i].
Baranek to kulturowo niewinne i bezbronne stworzenie, które zestawia się w kontraście z niecnym i potężnym wilkiem czyhającym na jego życie. To zderzenie przeciwieństw jest bazą wielu metafor biblijnych. W Mądrościach Syracha znajdujemy na przykład pytanie retoryczne: „Czy współżyć będzie wilk z jagnięciem? Podobnie grzesznik ze sprawiedliwym?” (Syr 13, 17).
Księga Izajasza opisuje z kolei brzmiącą nieprawdopodobnie idyllę czekającą ludzkość po nadejściu Mesjasza: „Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał” (Iz 11, 6). Największym lękiem pasterzy już w czasach biblijnych były właśnie wilki, które atakowały pasące się na łąkach stada.
W języku biblijnym często Jezus przedstawiał się jako pasterz, który dba o każdą owieczkę i chroni ją przed wilkami: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza” (J 10, 11-12). Wyrwanie baranka z paszczy wilka to nie lada wyzwanie, jest to bowiem zdeterminowany drapieżnik wyposażony w ostre zęby i pazury, w dodatku polujący w watahach. Kulturowo wilk symbolizuje więc wszystko, co napawało ludzi przerażeniem – ukryte niebezpieczeństwo, grzech a nawet samego diabła.
Źródło:
[i] Solarte Mejía L., Dichos y Refranes, Nr 30, Editora Dosmil, Bogota 1979, s. 38.