Hiszpania znana jest ze zjawiskowych procesji towarzyszących obchodom Wielkiego Tygodnia (hiszp. Semana Santa). W tym okresie ulicami miasta przechodzą tzw. costaleros niosący na swoich barkach ważące niekiedy kilka ton ogromne platformy, na których widnieją figury przedstawiające sceny biblijne związane z ostatnimi dniami życia Chrystusa. Taka procesja wychodzi z kościoła, robi kilkugodzinny obchód wzdłuż pobliskich ulic i na koniec wraca do świątyni. Tej ceremonii towarzyszy podniosła muzyka a niekiedy również płaczliwy śpiew utworów religijnych zwany saetas.
Niekiedy jednak procesja nie może zrobić swojej standardowej trasy z powodów pogodowych. Ulewny deszcz lub silny wiatr mogą istotnie przeszkodzić w obchodach uroczystości wielkanocnych i w takich przypadkach niekiedy księża decydują się na procesję wewnątrz kościoła, żeby nie narażać wiernych na nieprzyjemności.
Wyrażenie la procesión va por dentro (dosłownie: ‘procesja chodzi w środku’) odnosi się bezpośrednio do takiego obrotu zdarzeń. W metaforycznym znaczeniu rozumieć to można jako skrywanie uczuć, cierpienie w milczeniu. Skojarzenia z bólem czy smutkiem są tym bardziej oczywiste, że dla członków bractw, którzy oczekiwali na to niezwykłe wydarzenie cały rok, taka procesja we wnętrzu kościoła jest sporym rozczarowaniem, którego okazywanie naturalnie nie należy do dobrego tonu.
Źródło:
López A., ¿Cuál es el origen de la expresión ‘La procesión va por dentro’?, 2020, na: blogs.20minutos.es (dostęp: 04.04.2023).